De Wiehnachtsgeschicht (na Lucas II)

Lang, lang is 't her al, de Tiet bleef nich stahn,

door is de Orrer vun 'n Kaiser ruutgahn

an allens, wat leef in Augustus sien Welt:

To 'n eersten Maal würrn de Minschen nu tellt.

 

Kyrenius sull, as Römer geboren,

den Kaiser in Rom de Tallen verkloren.

För em, den Verwalter vun 't Syrerland,

geef 't nu nix anners, dat weer ehr bekannt.

 

Orrer bleef Orrer, all weern s' up den Padd,

güngen na de Heimaat, ehren Vadder sien Stadt.

Vun Nazareth, Galilea, keem her

Joseph, up 'n Weg na Judea he weer

 

na David sien Stadt, de Bethlehem heet,

as jeedeen lang uut de Bibel dat weet.

Wiel he uut 'n Huus hier vun David je weer,

keem he to 'n Tellen mit Maria hierher.

 

Se weer em antruut un swanger al 'n Tiet,

as se door ankemen, weer 't graad nu sowiet:

En Söhn kreeg s', pack fein in Winneln em in,

lä em up Stroh in en Foderkrüff rin.

 

Keen Harbarg geef 't mehr, bloot 'n Schaapstall weer frie,

Schaap weern 's nachts buten, de Schäpers doorbi.

De Heven reet up, hell würr dat mitmaal,

den Herrn sien Engel, de keem up ehr daal.

 

Se bevern vör Angst, daal sacken s' to Eer,

de Engel spröök uut dat Lüchten to ehr:

"Hefft man keen Bang, Lüüd, dat weet ick förwiss,

uns Herr in 'n Himmel hüüt gnädig juuch is.

 

He schickt mi mit gode Naricht hierher,

ji ward juuch högen as all up de Eer:

De Heiland is boren för juuch un de Welt,

Gott schickt sienen Engel, de Christus vermellt.

 

Graad hüüt is he boren in David sien Stadt.

Doormit ji em finn't, as Teken noch dat:

In Winneln inbünzelt ward ji em sehn,

up Stroh, in 'n Krüff, as en Engel so schöön."

 

Nu dreven Engels vun 'n Himmel hendaal,

dat hemelsche Heer - en Bedriev weer 't upmaal.

Se süngen un sään: "För Gott alle Ehr,

de Lüüd allens Gode un Freden de Eer!"

 

De Engels verswünn'n un mit ehr dat Licht,

door sään de Harders: "Wi hebb'n nu de Plicht,

laat't uns tosamen na Bethlehem gahn

un sehn, wat de Herr uns Godes hett daan,

 

ob wi 't so finn't an de sülvige Steed,

wat de Engel up 't Feld uns to weten daan hett."

Se kernen in Iel na den Schaapstall hen

un fünnen ook würklich beides je denn:

 

Maria, Joseph, doorto noch dat Kind,

in 'n Krüff leeg dat seker vör Küll un vör Wind.

As se nu sehn harrn dat Kind up dat Stroh,

vertellen se 't jeden, se weern ja so froh,

 

dat, wat de Engel ehr kund dä up 't Feld,

den Heiland harr he de Harders anmellt,

vertellen nu allens, wat ja seggt warrn sull,

un de 't vun ehr höör, de wunner sick dull.

Maria aver behööl disse Wöör,

beweeg in ehr Hart allens, wat se door höör.

De Schäpers güngen, priesen Gott un de Welt

un hebb'n dat jeden, de 't hören wull, vertellt.

 

Hans Georg Peters