Volkert Ipsen: „Mien (dusend) Leeder“

„Wenn ik mi so ümkieken do in mien lütt Stuuv un de velen Stapels vun Papier un de olen Schrievheften dor liggen seh“, vertell he mi verleden Harvst, „denn ward mi ganz wehmödig üm’t Hart. Allens Ledertexten un opschreben Gedanken, vele meist en Veerdeljohrhunnert oolt. Meist vergeten. Dat mööt woll an de dusend ween.“ Un denn: „CDs ruuttobringen, dat lohnt nich recht mehr för een as mi. So warrt dat blieven bi mien LP „Leeder de ik speel“, de CDs „Wenn de Blauen Jungs we'r spälen“, „Düster överall“ un „Kiek doch eenmol na mi hen“. Wenn he in de olen Papieren kramen deit, denn kümmt de Erinnern, un he sett sik an’t Klavier oder kriggt de Gitarr vör un speelt de Leder ut verleden Tieden. Wat schall warrn ut all dat? Vörbi un vergeten? - Man denn sett sik en Idee in em fast: „Das Internet vergisst nie!“

So is Volkert Ipsen, de Nordstrander „Inselpoet“ un Ledermaker, den dat Leven as Schoolmester na Lübeck spölt hett, to’n Blogger worrn. „Legen Sie los, seggt de Maschien, un nu legg ik los, denn dat heff ik mi vörnahmen, peu à peu, Dag för Dag, een vun mien Leeder un mien Gedichten in de Wiede-Welt-Wark to schicken, erst de Wöer un, wenn't lückt, de Singsang achteran.“

He hett dat schafft: Meist veer Maand al schrifft he över sien Beleven un Denken, över Truer un Freid, över Arger un Wunnern. Un jümmers en passlich Leed oder Gedicht dorbi - vun’t ole Manuskript oder ganz frisch maakt, oftins fröh an’n Morgen oder bi de Fohrt mit de Isenbahn. Mehrstendeels is nu ok en lütt Video dorbi oder tominnst de „Singsang“.

Intwüschen sünd de eersten hunnert op de Reis gahn: Dusend Leder un mehr - dat ward wat!

http://mienleeder.blogspot.com/   -  http://www.niederdeutsch-zentrum.de/autoren/volkert_ipsen.htm

(PLATTNET - Volker Holm)